Ewelinie
brodzę w zapomnianych snach
dzieciństwa
nie wiem ile czasu już
przemijasz
nie przemija mój ból
jakby chciał dorosnąć
twój ból jest korzeniem
z każdym dniem dojrzalszy
wrasta
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Nadzieja jest jak zziębnięty ptak na parapecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz