Może lepiej nie znać początku? Nie uważać go jako coś nieodzownego? Czyż każda historia nie jest tylko ciągiem dalszym czegoś, co miało miejsce w przeszłości? Czy nie jest tylko fatum, losem przeznaczeniem?
Są we mnie takie słowa, których nigdy nie wypowiem, których nikt nigdy nie usłyszy. Są we mnie również słowa jak deszcz; nieuchwytne, przychodzące znikąd i donikąd odchodzące.
Bywają jak pajęcza sieć, z której trudno się wydostać.
Tomasz Jakubiak, Niebieskie dni, Tarnowo Podgórne 2008 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz